Random box #1: The Orwells - Never Ever

Ledwo człowiek wyleczy posobotniego kaca, gdy nagle wyskoczy Poniedziałek i wali Cię w pysk z pełną mocą. A kiedy po całym dniu, bezsilny opadasz na kolana, Poniedziałek mówi: "Ciężko było, c'nie? Ale jakoś dałeś radę. Gratuluję. Jutro będzie gorzej.". Właśnie na te momenty stworzone są piosenki takie jak Never Ever grupy The Orwells.

 

A kiedy złapiesz już zajawkę, pomyślisz sobie: "Fajne. Muszę znaleźć do tego tekst.". Kwadrans później dochodzisz do wniosku, że Twoje poszukiwania są jałowe. Nie ma. I już. Pokonany przez Poniedziałek kładziesz się spać.

Powyższa historia przydarzyła się dzisiaj mnie. Postanowiłem jednak nieco zmienić jej zakończenie. Nie pozwolę Poniedziałkowi, żeby mnie pokonał. Dlatego sam spisałem tekst ze słuchu. W pewnym sensie jest to "world exclusive", tylko na SOME. Enjoy!

The Orwells - Never Ever

Damn, I feel lazy,

but don’t forget to wake me.

We got this fear of aging.

We’re living in a daydream.

Tell me why she’s shaking.

Tell me what we’re chasing.

We’ve got this fear of aging.

I know when something’s changing,

changing, changing.

But damn, I feel lazy.

Don’t forget to wake meeee.

We got this fear of aging.

We’re living in a daydream,

daydream, daydream.

I know when something’s changing.

We got this fear of aging.

We’re living in a daydream.

Tell me what we’re chasing.

I know when something’s changing, changing,

but damn, I feel lazy.

Now that something’s changed me,

we’re living in a daydream.

Damn, I feel lazy,

but you forgot to wake me.

We got this fear of aging.

We’re living in a daydream,

daydream, daydream.